Wyrywam się do czyiś wyobrażeń, żeby poznawać nieistniejących przyjaciół.

A gdy zabraknie sił na uludy?
A rzeczywistość zapragnie do reszty osaczyc nieprzytomną osobę?


Wtedy skorzystam z pomocy Tych poznanych w innych przestrzeniach. Wyzwolę ogień.
Dlaczego by nie? Czuję, ze potrzebuję szacunku. Do samej siebie.
Mam nowy zarys.. Wiem.

Dziękuję Ci, niepewny duszku, za wszystko co zrobiłeś.
Teraz oczekuje kogoś innego.